Historia wywozu śmieci

Urządzenie do usuwania śmieci (znane również jako urządzenie do usuwania śmieci, urządzenie do usuwania śmieci, garburator itp.) to urządzenie, zwykle zasilane elektrycznie, instalowane pod zlewem kuchennym pomiędzy odpływem zlewu a syfonem. Jednostka utylizacyjna rozdrabnia odpady spożywcze na kawałki wystarczająco małe — zwykle o średnicy mniejszej niż 2 mm (0,079 cala) — aby przejść przez instalację wodno-kanalizacyjną.

Historia

Urządzenie do wywozu śmieci zostało wynalezione w 1927 roku przez Johna W. Hammesa, architekta pracującego w Racine w stanie Wisconsin. W 1933 złożył wniosek o patent, który został wydany w 1935. Założył firmę i w 1940 roku wprowadził na rynek młynek. Twierdzenie Hammesa jest kwestionowane, ponieważ General Electric wprowadził w 1935 r. urządzenie do usuwania śmieci, znane jako Disposal
W wielu miastach Stanów Zjednoczonych w latach 30. i 40. XX w. w kanalizacji miejskiej obowiązywały przepisy zabraniające umieszczania do kanalizacji odpadów spożywczych (śmieci). John włożył wiele wysiłku i odniósł ogromny sukces w przekonaniu wielu miejscowości do unieważnienia tych zakazów.

Wiele miejscowości w Stanach Zjednoczonych zabraniało używania rozdrabniaczy. Przez wiele lat wywóz śmieci był w Nowym Jorku nielegalny ze względu na postrzegane ryzyko uszkodzenia miejskiej sieci kanalizacyjnej. Po 21-miesięcznych badaniach przeprowadzonych w Departamencie Ochrony Środowiska Nowego Jorku, zakaz został uchylony w 1997 r. lokalną ustawą 1997/071, która zmieniła sekcję 24-518.1 Kodeksu administracyjnego miasta Nowy Jork.

W 2008 r. miasto Raleigh w Karolinie Północnej podjęło próbę wprowadzenia zakazu wymiany i instalacji pojemników na śmieci, który objął również peryferyjne miasta korzystające z miejskiej sieci kanalizacyjnej, ale miesiąc później uchyliło ten zakaz.

Adopcja w USA

W Stanach Zjednoczonych w 2009 r. pojemniki na odpady znajdowały się w około 50% domów, w porównaniu z zaledwie 6% w Wielkiej Brytanii i 3% w Kanadzie.

W Szwecji niektóre gminy zachęcają do instalowania utylizatorów w celu zwiększenia produkcji biogazu. Niektóre władze lokalne w Wielkiej Brytanii dofinansowują zakup jednostek do wywozu śmieci, aby zmniejszyć ilość odpadów trafiających na składowiska.

Racjonalne uzasadnienie

Resztki żywności stanowią od 10% do 20% odpadów z gospodarstw domowych i stanowią problematyczny składnik odpadów komunalnych, powodując problemy w zakresie zdrowia publicznego, warunków sanitarnych i środowiska na każdym etapie, począwszy od składowania wewnętrznego, a następnie zbiórką w samochodach ciężarowych. Resztki żywności spalane w obiektach przetwarzających odpady na energię charakteryzują się dużą zawartością wody, co oznacza, że ​​ich ogrzewanie i spalanie zużywa więcej energii niż wytwarza; zakopywane na wysypiskach resztki żywności rozkładają się i wytwarzają metan – gaz cieplarniany, który przyczynia się do zmiany klimatu.

Założeniem prawidłowego użycia rozdrabniacza jest efektywne traktowanie resztek żywności jako cieczy (średnio 70% wody, podobnie jak odpady ludzkie) i wykorzystanie istniejącej infrastruktury (podziemne kanały ściekowe i oczyszczalnie ścieków) do ich zagospodarowania. Nowoczesne oczyszczalnie ścieków skutecznie przetwarzają organiczne ciała stałe na produkty nawozowe (tzw. biosolidy), a zaawansowane instalacje wychwytują również metan do produkcji energii.